Jak wybrać gitarę elektryczną?

Właściwy wybór pozwoli na uzyskanie brzmienia, które będzie satysfakcjonujące i będzie odpowiednie dla gatunku muzycznego, który zamierzamy grać. Gitary posiadają wiele aspektów, różniących je między sobą. Zrozumienie ich pozwoli na podjęcie odpowiedniej decyzji podczas kupna instrumentu.

Korpus

Solid body to korpus z litego drewna, który nie ma żadnych otworów rezonansowych. Dźwięk ze strun odbija się od powierzchni drewna.

Semi hollow body to korpus posiadający otwory rezonansowe, dzięki którym dźwięk odbija się w inny sposób niż od korpusu solid body. Gitary te mają także lite drewniane komory, dzięki którym brzmienie staje się wypośrodkowane pomiędzy solid body a hollow body.

Full hollow body to korpus również posiadający otwory rezonansowe. Jest jednak większy od semi hollow body, co skutkuje inną charakterystyką brzmieniową, która jest bardziej „okrągła”.

Solid body dedykowane jest dla większości gatunków muzycznych, a w praktyce nadają się do wszystkich bez wyjątku. Gitary hollow body dzięki swojemu „okrągłemu” brzmieniu są uwielbiane przez muzyków jazzowych, używane też były w latach 50′ w szeroko pojmowanej wtenczas muzyce rozrywkowej. Gitary semi hollow body dzięki nieco innej charakterystyce brzmieniowej używają czasem muzycy niepotrzebujący dużych przesterów, często związani ze sceną alternatywną. Tendencja do używania tych gitar występuje współcześnie nawet w muzyce popularnej. Często używane są również przez jazzmanów, którzy nie lubią wielkiego pudła. Gitary semi hollow body w przeciwieństwie do hollow body z dobrym skutkiem znoszą lekkie i średnie przestery. Nie zmienia to faktu, że najczęściej wybieranymi gitarami we wszystkich gatunkach prócz jazzu są solid body, a w przypadku dużych przesterów stosowanych w metalu tylko one potrafią im podołać z dobrym skutkiem.

Kształt korpusów w solid body nie wpływa znacząco na brzmienie, natomiast ich grubość determinuje atak i długość wybrzmiewania (sustain). Cieńsze korpusy mają gwałtowniejszy atak i krótszy sustain, a grubsze korpusy wolniejszy atak i dłuższy sustain.

Drewno

Drewno korpusu wpływa znacząco na brzmienie instrumentu. Podam kilka najpopularniejszych rodzajów drewna i to w jaki sposób przyczyniają się do wydawanych przez gitarę dźwięków.

Olcha – najbardziej zbalansowane drewno, równomierne tony niskie, średnie i wysokie

Jesion – twarde brzmienie tonów niskich i średnich, „dzwoneczkowa” góra

Klon – bardzo jasne i twarde brzmienie

Lipa – nacisk na środkowe pasmo

Topola – podobne brzmieniowo do lipy, nieznacznie większe wyróżnienie tonów niskich

Mahoń – nacisk na dolną i środkową część pasma, na mahoń często nakłada się klonowe topy, by uzyskać trochę jaśniejsze brzmienie, któremu nie jest brak wyraźnego dołu

Agathtis – brzmienie podobne do mahoniu

Drewno podstrunnicy ma bardzo małe znaczenie dla brzmienia, ma za to znaczenie jeśli chodzi o wygląd oraz odczucia podczas dotykania jej palcami, które są bardzo subiektywne. Klon jest brzmieniowo minimalnie jaśniejszy od palisandru. Jest to jednak na tyle mała różnica, że w ślepych testach prawie nikt nie potrafi jej wskazać. Zdarzają się także podstrunnice z hebanu, który uważany jest za ekskluzywny gatunek drewna. Gryf wykonywany jest najczęściej z klonu lub mahoniu. Tak samo jak w przypadku korpusów klon rozjaśnia brzmienie, a mahoń pogłębia.

Specyfikacja podstrunnicy

Bardzo ważnym aspektem jest krzywizna podstrunnicy (radius podstrunnicy). Najczęściej spotykane radiusy to 7,25″, 9,5″ , 10″ , 12″ i 16″. Przyjmuje się, że promienie 16” i wyżej są dedykowane dla gitarzystów prowadzących w gatunkach wymagających dużej szybkości i wielu bendów. Gitary z takimi radiusami podstrunnic są nazywane „wyścigowymi”. Średnie i małe radiusy gwarantują komfort w wolnych i średnich tempach oraz podczas gry kładącej nacisk na artykulację. Podstrunnica może mieć nabitą różną ilość progów, najczęściej 21, 22 lub 24. Im więcej progów, tym wyższe dźwięki można wydobyć. Z drugiej strony bardzo duża ilość progów wpływa na położenie przetwornika gryfowego bliżej mostka, co skutkuje jego jaśniejszym brzmieniem, które często nie jest wskazane podczas gry na kanale czystym.

Przetworniki

Istnieją dwa rodzaje przetworników: single coil i humbuckery. Single, jeśli nie działają w parach, wytwarzają brum, stały cichy dźwięk, który nie przeszkadza podczas grania na kanale czystym lub na lekkim i średnim przesterze. Na ciężkim przesterze zaczyna być to bardzo dokuczliwe, dlatego odradza się ich użycie do heavy metalu, za to są dobre dla wszystkich gatunków niewymagających najdrapieżniejszych brzmień. Humbuckery są tak samo uniwersalne jak single, posiadają jednak inne, najczęściej głębsze brzmienie w opozycji do jasnego brzemienia singli. Przetworniki o mniejszym „outpucie” mają większą moc, więcej środka i mniej góry, zaś o mniejszym „outpucie” mniejszą moc, mniej środka i większą górę. Producenci często podają rezystencję (DC resistance), by wskazać, że przetwornik o większej rezystencji ma większą moc. Jest to trochę skrót myślowy, jednak przydaje się w oszacowaniu tego z jakim przetwornikiem mamy do czynienia. Nie należy zapomnieć, że humbucker ze słabszą mocą niezbyt dobrze zabrzmi w metalu, a ten z większą np. w bluesie. Trzeba mieć to na uwadze.

Można znaleźć gitary o różnych układach przetworników (H to humbucker, S to singiel, wymienia się od mostka w kierunku gryfu), przykładowe to HH, SSS, SS, HSS, HSH, HS. Nie należy myśleć błędnie, że gitara z jakimikolwiek singlami nie nada się do metalu. Wystarczy jeden mocny humbucker przy mostku, by móc zagrać metal. Humbuckera przy gryfie rzadziej się do tego używa. Humbucker lub singiel przy gryfie często służą do grania na kanale czystym. Poza tym dzielimy przetworniki na aktywne i pasywne. Aktywne w przeciwieństwie do pasywnych wymagają zasilenia, najczęściej baterią 9V. Odróżniają się od pasywnych tym, że wraz ze wzrostem mocy nie stają się ciemniejsze i brzmią bardziej sterylnie oraz nie wytwarzają kompletnie żadnych szumów i brumów (nawet w przypadku singli). Dzięki nim bezpośrednio na gitarze można wykonać korekcję low/mid/high zamiast korekcji jedynie potencjometrem tone, co występuje przy przetwornikach pasywnych. Przetworniki aktywne są popularne w nowoczesnych odmianach ciężkiej muzyki, choć i tam bardzo często można spotkać pasywne przetworniki, które są ogólnie bardziej popularne. Mimo to czasem zdarza się usłyszeć przetworniki aktywne w innych gatunkach niż metal.

Mostek

Wyróżniamy trzy rodzaje mostków: stały (fixed), ruchomy jednostronny (vintage tremolo), ruchomy dwustronny (Floyd Rose). Stały gwarantuje najczęściej najdłuższy sustain. Jednostronny tremolo pozwala na obniżanie wajchą dźwięków, a dwustronny tremolo pozwala na obniżanie i podwyższanie wajchą dźwięków. Floyd Rose jest bardziej skomplikowany w regulacji niż vintage tremolo i mostek stały, ale jako jedyny pozwala na stosowanie techniki „dive bomb”. W gitarach semi hollow body i hollow body, ale też rzadko w solid body, spotykane są oprócz mostków stałych również mostki Bigsby. Działają one w obie strony, jednak konstrukcyjnie są niepodobne do żadnego innego i raczej nie używa się go powszechnie w „wajchowaniu”.

Długość menzury

Najczęściej spotykanymi są 24 ¾” oraz 25½ ”. Dłuższa menzura daje wrażenie większej sprężystości strun, natomiast dzięki krótszej progi są bliżej siebie.

Podsumowanie

Gitary są różne od siebie, ale właśnie to jest w nich piękne. Jest tak wiele czynników wpływających na brzmienie i odczucia związane z grą, że nie należy się dziwić profesjonalistom, czemu w ich kolekcji jest tak dużo gitar.

Komentarze