Podręczniki do nauki gry na akordeonie

Ostatnio można spotkać wiele różnych publikacji dotyczących nauki gry na akordeonie, ale taką kultową i niezbędną podczas procesu edukacyjnego na tym instrumencie od dziesiątek już lat, jest „Szkoła na akordeon” Witolda Kulpowicza wydana przez Polskie Wydawnictwo Muzyczna. Jest to pozycja, na której wychowało się setki, a nawet tysiące akordeonistów nie tylko w Polsce. Co kilka lat wznawiane jest wydawnictwo tej publikacji, gdzie zmieniana jest szata graficzna okładki, czy tytuł, który ostatnio brzmiał „Szkoła gry na akordeonie”, ale zawartość merytoryczna jest niezmienna od lat.

Podręcznik ten jest publikacją na kilka lat nauki i przeprowadza nas od najprostszych ćwiczeń do coraz to bardziej zaawansowanych. Można powiedzieć, że mamy na czym pracować przez pierwsze 3-4 lata nauki. Na początku mamy ogólne informacje dotyczące budowy akordeonu, zasady działania i wydobywania dźwięku, prawidłowej pozycji przy instrumencie, zapisu nutowego, podziału rytmicznego, oznaczenia registrów. Następnie są pierwsze ćwiczenia dla prawej ręki, a potem omówiona zostaje strona basowej. Macie oczywiście przedstawioną w formie graficznej tabelę basów z zaznaczaniem poszczególnych wielkości akordeonów (8,12,32,60,80,120 basów) i przechodzicie do pierwszych ćwiczeń na basach. Po tych wstępnych ćwiczeniach na poszczególne ręce, przechodzicie do ćwiczeń na obydwie ręce. Zaczynacie od wartości całych nut w prawej ręce i ćwierćnut w lewej do coraz drobniejszych. Duży nacisk w podręczniku jest na interpretację zagrywanych nut: legato – staccato, piano – forte itp. oraz na prawidłowe palcowanie. Bardzo duża część ćwiczeń oparta jest o etiudy Carla Czernego, ale również innych kompozytorów możemy znaleźć np.: Tadeusza Sygietyńskiego czy Michała Kleofasa Ogińskiego. Spora część to opracowania melodii ludowych na bazie walczyków, oberków, poleczek itp. W publikacji tej nie mogło zabraknąć gam durowych i molowych z rozpisanym palcowaniem. Bez wątpienia Szkołę gry na akordeon w opracowaniu Witolda Kulpowicza można zaliczyć do podstawowych i obowiązkowych publikacji dla akordeonisty.

Kolejną publikacją, na którą warto zwrócić uwagę jest „Szkoła na akordeon” opracowana przez Jerzego Orzechowskiego wydaną przez Polskie Towarzystwo Muzyczne. Tu podobnie jak w poprzedniej pozycji na początku mamy takie informacje wstępne dotyczące budowy instrumentu, prawidłowej postawy, układu ręki, technik miechowania, oznaczeń registrów oraz podstawowych informacji z zasad muzyki. Szkoła ta składa się z dwóch części, ale już na początku pierwszej widać, że jest to materiał trochę trudniejszy w stosunku do tego zawartego na początku szkoły Kulpowicza. Tu od razu bardzo duży nacisk postawiony jest na miechwanie, a stopień trudności następujących po sobie ćwiczeń jest większy. Pozycja ta jest jakby bardziej urozmaicona pod względem różnorodności utworów. W Kulpowiczu decydująca większość ćwiczeń była oparta o etiudy Czernego, tu znacznie więcej kompozytorów spotkamy zwłaszcza w części drugiej. Jest to niewątpliwie bardzo dobre uzupełnienie do ćwiczeń i utworów ze Szkoły Kulpowicza.

Jak już elementarne podstawy gry na akordeonie będziemy mieli za sobą, to warto zainteresować się „Szkołą miechowania i artykulacji akordeonowej” w opracowaniu Włodzimierza Lecha Puchnowskiego. Autora tej szkoły nie trzeba nikomu bliżej przedstawiać, ponieważ jest to wręcz ikona polskiej akordeonistyki XX wieku. Ta publikacja jak już sam tytuł nam mówi poświęcona jest miechowaniu i artykulacji. Omawiane są rodzaje artykulacji, sposoby wydobywania dźwięku, formy jego ataku i kończenia.

Przestawione szkoły są już dość leciwymi publikacjami, ale nic nie straciły one na swojej aktualności. Muzycy przez całe życie szlifują swój warsztat muzyczny doskonaląc swoje umiejętności. Żeby ten warsztat móc w prawidłowy sposób rozwijać, trzeba mieć odpowiednie podstawy. I to właśnie w tych książkach, które zostały opracowane przez wybitnych akordeonistów takie podstawy możecie nabyć.