Zobacz Stroiki w sklepie Muzyczny.pl
Stroiki na pierwszy rzut oka wyglądają bardzo podobnie, jednak w rzeczywistości są cięte z odmiennych części trzciny, co powoduje różnice w ich profilu. Stroiki klarnetowe jak również saksofonowe są bardzo cienkie a ich grubość mierzona jest w mikrometrach. Zdarza się, że niewielka różnica w ich grubości jest w stanie znacznie wpłynąć na różnice w wydobyciu dźwięku lub jego kształcie, dlatego, z uwagi na ich różnorodność, znalezienie odpowiedniego stroika często bywa kłopotliwe. Zwłaszcza dla początkujących klarnecistów. Bardzo istotne podczas wybierania stroików jest zwrócenie uwagi na posiadany ustnik, a głownie na jego rozwarcie. Im większe jest rozwarcie ustnika, tym wygodniej będzie się grało na miękkich stroikach. Należy zwrócić na to szczególną uwagę.
Stroiki klarnetowe, jak i saksofonwe, mają różne twardości. Określają je cyfry od 1,5 do 5, przy czym stopień twardości zmienia się co 0,5. Twardość stroika zależy od grubości trzciny z jakiej został wykonany i decyduje o trudności wydobycia dźwięku z instrumentu. Podczas zakupu stroików należy dopasować ich twardość do stopnia zaawansowania instrumentalisty. Dla osób rozpoczynających naukę zaleca się stroiki o twardości 1,5 – 2. Najlepiej, aby uczeń próbował grać na stroiku jak najtwardszym, oczywiście według możliwości i stażu gry na instrumencie. Motywuje to klarnecistę do prawidłowego dmuchania, co za tym idzie, kształtowania się układu oddechowego. Należy pamiętać, aby nie ułatwiać sobie nauki grając na zbyt miękkim stroiku, ponieważ w ten sposób nie jesteśmy w stanie swobodnie wydobyć pełnego dźwięku oraz nie pracujemy nad stabilnym zadęciem.
Kwestia doboru odpowiedniego stroika to sprawa bardzo indywidualna. Zależy od zadęcia (sposób uformowania warg, jamy ustnej, języka, szczęki i mięśni otaczających usta oraz toru powietrza) a także od upodobań odnośnie barwy dźwięku. Wśród profesjonalnych klarnecistów uważa się, że dla początkujących najlepsze są stroiki firm Rico oraz Vandoren. Stroiki firmy Rico są dobre ze względu na łatwość wydobycia dźwięku oraz precyzyjną artykulację. Jednak jak wspomniałem wcześniej jest to sprawa bardzo indywidualna i często zdarza się, że stroiki te nie spełniają oczekiwań odnośnie brzmienia istrumentu. Natomiast stroiki firmy Vandoren (mam tu na myśli stroiki tradycyjne – niebieskie) pozwalają na komfortową grę oraz łatwe wydobycie dźwięku o zadowalającym „kształcie”. Ponad to, wytrzymują dłużej niż inne stroiki nawet przy intensywnym użytkowaniu.
Zdarza się, że znalezienie odpowiedniego stroika staje się problematyczne z uwagi na fakt, że kupując opakowanie, nie każdy jest gotowy do grania od razu. Często okazuje się, że ilość stroików odpowiednich do grania, bez żadnej pracy nad nimi, rzadko przewyższa 5 sztuk, czyli połowę opakowania. Również pod tym względem stroiki firmy Vandoren wypadają znacznie korzystniej na tle pozostałych firm.
Wobec powyższego, kupując opakowanie stroików, każdy należy namoczyć w wodzie i spróbować zagrać na nim kilka dźwięków. Jeżeli stroik jest odpowiedni, należy rozgrywać go powoli, czyli około 15 min dziennie, aby zbyt szybko nie stracił swoich walorów. Jeżeli stroik nie jest odpowiedni do grania, należy zapoznać się z zasadami pracy nad nim.
Praca nad stroikiem to czynność wymagająca dużej precyzji oraz delikatności. Polega na szlifowaniu powierzchni stroika zwanej „środkiem” (jeżeli stroik jest za twardy), lub ścinaniu cienkiej krawędzi zwanej „czubkiem” (w przypadku, kiedy stroik jest zbyt miękki). Do pracy na stroikiem najczęściej używamy papieru ściernego o wysokiej granulacji ( 1000, 1200 ) lub pilnika, natomiast do ścinania „czubka” potrzebny jest specjalny obcinacz, który można nabyć w sklepach muzycznych. Krawędź można również zetrzeć papierem ściernym, jednak wymaga to szczególnej ostrożności, aby przy ścieraniu nie zmienić fasonu stroika. Aby wiedzieć w którym miejscu i z jaką siłą zetrzeć stroik należy poświęcić dużo czasu na ćwiczenie tej umiejętności. Im większe doświadczenie, tym więcej stroików jesteśmy w stanie poprawić, tym samym, przystosować je do grania. Należy też pamiętać, że niestety nie każdy stroik można „uratować” niezależnie od pracy nad nim.
Stroiki powinny być przechowywane z najwyższą ostrożnością. Powinny mieć możliwość wyschnięcia po użytkowaniu, ale nie wolno ich wystawiać na silne promienie słoneczne, ciepło kaloryfera, czy też bardzo niskie temperatury, ponieważ zmiany temperatury mogą spowodować, że czubek stroika będzie pofalowany. Stroik z takim „czubkiem” niestety nadaje się do wyrzucenia, ponieważ mimo istniejących sposobów na radzenie sobie z tym, stroik nie będzie posiadał walorów brzmieniowych, którymi wyrózniał się przed tą zmianą. Stroiki można przechowywać w specjalnym etui, jak również w „koszulkach”, w których stroiki znajdują się przy zakupie.
Dobór odpowiedniego stroika to rzecz niezwykle istotna. Od niego zależy między innymi barwa dźwięku oraz precyzyjna artykulacja. To on stanowi nasz „kontakt” z instrumentem. Dlatego też należy dobierać je ze szczególną starannością oraz przechowywać je w sposób jak najbardziej bezpieczny.
↑ Do góry
