Co to jest chwyt, w jaki sposób trzymać pałki? Czym jest technika werblową i czy naprawdę jest tak istotna? Dlaczego jedni trzymają pałki stylem tradycyjnym, a inni stylem symetrycznym? Skąd w ogóle wziął się ten podział i co oznacza? Na te pytania odpowiem poniżej!
Technika gry
Technika werblowa jest podstawową wiedzą na temat gry na instrumentach perkusyjnych, czy to jest werbel, ksylofon, kotły czy zestaw. „Oznacza umiejętność posługiwania się w określony sposób różnymi instrumentami…”, czyli w naszym przypadku wykorzystywania pewnych umiejętności w grze na instrumencie, jakim jest zestaw perkusyjny. Mówimy tu o zasadzie działania całego procesu jaki zachodzi podczas gry – zależność pomiędzy ramieniem, łokciem, nadgarstkiem, kończąc na palcach dłoni. Dłoń perkusisty jest pewną dźwignią, która kontroluje ruch i odbicie pałki. Trzymając ją w odpowiednim miejscu (środek ciężkości), pomaga odbijać się w określonym rytmie, z odpowiednią dynamiką i artykulacją.
W wielu dziedzinach życia, czy to sport, muzyka, czy jakiś inny zawód, bez odpowiedniej techniki nie będzie możliwe poprawne, a zarazem skuteczne wykonywanie danej czynności. Tylko dokładne poznanie i zrozumienie istniejących sposobów gry pozwoli nam na większą swobodę i bardziej profesjonalną grę – od strony nie tylko technicznej, ale również brzmieniowej.
W część techniki werblowej wchodzą takie zagadnienia jak chwyt, punkt podparcia, pozycja i technika gry, a w dzisiejszym artykule zajmiemy się pierwszym z nich, czyli chwytem.
Chwyt
Na dzień dzisiejszy wykorzystuje się dwa rodzaje chwytania pałek – Traditional Grip oraz Matched Grip. Pierwszy z nich, to chwyt wywodzący się z tradycji wojskowej. Maszerujący dobosze, z pomocą określonych rytmów granych na werblu sygnalizowali określone komendy, jednak podczas marszu korpus werbla obijał się o nogi grającego, dlatego zawieszony był na pasku obrócony lekko na bok. Dzięki temu zmianie ulec musiała również technika gry – lewa ręka była lekko uniesiona do góry, pałka pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym, oraz pomiędzy trzecim, a czwartym palcem. Ten oto niesymetryczny chwyt był skutecznym rozwiązaniem, z którego wielu perkusistów korzysta do dziś. Zaleta? Większa kontrola nad pałką w mniejszej dynamice oraz podczas wygrywania bardziej technicznych fragmentów. Często używana przez jazzowych bębniarzy, gdzie potrzebna jest duża kontrola w niskich dynamikach.
Kolejny chwyt to chwyt symetryczny – pałki trzymane w obu rękach identycznie, jak w odbiciu lustrzanym. Istotne jest, aby dbać o równą pracę rąk. Chwyt ten pozwala na uzyskanie o wiele mocniejszego, bardziej kontrolowanego uderzenia. Wykorzystywany w muzyce symfonicznej (kotły, ksylofon, werbel), oraz rozrywkowej np. rockowej, fusionowej, funkowej, pop itp.
Znakomity bębniarz amerykański Dennis Chambers w wywiadzie opublikowanym w swojej szkole „Serious Movies” został zapytany dlaczego w obrębie jednego utworu potrafi zmieniać chwyty matched grip i traditional grip, traktować je naprzemiennie? Jaki jest ku temu powód?:
Cóż, po pierwsze, zacząłem bacznie obserwować Tonny’ego Williamsa – wykorzystywał on oba chwyty naprzemiennie. Później zauważyłem, że stosując chwyt symetryczny mogłem wygenerować więcej siły podczas uderzenia, a kiedy wracałem do chwytu tradycyjnego, bardziej techniczne rzeczy były łatwiejsze do zagrania, gra nabierała wtedy więcej finezji.
Wybór jednego z dwóch chwytów zawsze będzie sporą zagadką. Jednak warto się zastanowić nad gruntownym poznaniem obu sposobów gry, ponieważ często użycie któregoś z nich może być wymuszone przez konkretną sytuacje muzyczną. Można to porównać do malarza, który dysponuje pędzlem jednej wielkości, lub jedynie jednym kolorem. To od nas zależy ile takich pędzli i kolorów do wykorzystania podczas grania będziemy mieć, dlatego pogłębianie wiedzy na temat sposobów gry jest bardzo ważnym aspektem (jak nie najważniejszym) w dalszym rozwoju muzyka!
↑ Do góry
