Skrzypce klasyczne czy elektryczne – który instrument jest lepszy dla mnie?

Jesteś fanem brzmienia skrzypiec, lecz interesują Cię ostrzejsze brzmienia?

Grasz koncerty na wolnym powietrzu i masz problem z nagłośnieniem swojego klasycznego instrumentu? Być może jest to odpowiedni czas na zakup skrzypiec elektrycznych.

Skrzypce elektryczne pozbawione są pudła rezonansowego a dźwięk generowany jest poprzez przetwornik zamieniający drgania strun w elektryczny sygnał wysyłany do wzmacniacza. Krótko mówiąc, dźwięk nie jest w żaden sposób generowany akustycznie, tylko elektrycznie. Skrzypce te mają nieco inny dźwięk niż skrzypce klasyczne, jednak sprawdzają się doskonale w przypadku muzyki rozrywkowej, jazzowej a zwłaszcza koncertów plenerowych.

Świetne skrzypce elektryczne w różnych wariantach cenowych produkuje Yamaha, jest to pewny i solidny produkt. Silent Violin, ponieważ tak nazywa się ten instrument, jest niezwykle popularny wśród uznanych muzyków rozrywkowych

Modele droższe różnią się wagą, użytym materiałem, liczbą efektów a także dodatkami w postaci np. wejścia na kartę sd, tunera i metronomu. Przydatny może się okazać również wbudowany equalizer, dzięki któremu skrzypek ma możliwość kontroli i zmiany barwy dźwięku przy instrumencie, bez konieczności ingerencji we wzmacniaczu czy mikserze. Udogodnienie takie posiada Yamaha SV 200.

Szczególnie ciekawy jest jednak model SV 225 ze względu na obecność pięciu strun o dolną C, poszerzając tym samym skalę instrumentu i możliwości improwizacyjne. Warto również zorientować się w ciekawych modelach NS Design, a jeśli chcemy rozpocząć od czegoś nieco tańszego, zajrzeć można na półki niemieckiego producenta Gewa, spośród tych ostatnich zalecam jednak instrumenty z hebanową, a nie kompozytową szyjką. Nie są to modele o najlepszych walorach dźwiękowych, jeśli jednak potrzebujemy czegoś na początek i chcemy sprawdzić czy skrzypce elektryczne są dla nas, dobrze sprawdzą się w swojej roli. Unikać należy raczej tych najtańszych modeli z ramą w kształcie odwróconej litery S.

Nie stawia ona odpowiedniego oporu mocnemu naciągowi strun, przez co zniekształca się a struny „dociągają” i wykrzywiają szyjkę. Takie szkody są niestety nieodwracalne. Każdy instrument, nawet elektryczny należy raz na jakiś czas wnikliwie obejrzeć w poszukiwaniu odchyleń w konstrukcji, aby zapobiec trwałym szkodom. Skrzypce elektryczne także potrzebują odpowiedniej pielęgnacji, ważne jest każdorazowe oczyszczenie z pyłków kalafonii aby żadne zanieczyszczenia nie wchodziły w drobne elementy instrumentu.

Jeśli jednak jesteś zwolennikiem bardziej pełnego, klasycznego brzmienia skrzypiec akustycznych, istnieją również rozwiązania pośrednie. W dzisiejszych czasach na rynku dostępna jest cała gama specjalistycznych mikrofonów i przystawek do instrumentów smyczkowych, które z zachowaniem oryginalnego brzmienia przenoszą ich akustyczny dźwięk do wzmacniaczy. Dla wielbicieli gry rozrywkowej, którym jednak często w duszy gra muzyka Mozarta i piękne melodie Czajkowskiego zalecam właśnie to rozwiązanie. Skrzypce klasyczne z odpowiednim nagłośnieniem spełnią dobrze swoją rolę w muzyce rozrywkowej. Z kolei dźwięk skrzypiec elektrycznych nigdy nie będzie odpowiednim materiałem do wykonywania utworów klasyków wiedeńskich i wielkich romantycznych kompozytorów.

Kupno skrzypiec klasycznych (akustycznych) szczególnie polecam osobom rozpoczynającym naukę gry. Specyfika takiego instrumentu pozwoli rzetelnie opanować techniki gry skrzypcowej, panowanie nad dźwiękiem oraz jego barwami, co w przypadku gry wyłącznie na skrzypcach elektrycznych może być nieco przekłamane. Pomimo podobnego sposobu wydobywania dźwięku uważa się, że skrzypek klasyczny na elektrycznych zagra z wielką łatwością, lecz rozrywkowy na klasycznych już nie. Dlatego też w początkowych etapach nauki zaleca się opanowanie podstaw na klasycznym instrumencie z pudłem rezonansowym, co w przyszłości na pewno zaprocentuje dobrą techniką i łatwością w graniu na skrzypcach elektrycznych.

Aby ze swoich klasycznych skrzypiec utworzyć dobrze brzmiący instrument elektroakustyczny wystarczy kupić odpowiedni mikrofon i wzmacniacz. W zależności od indywidualnych potrzeb, do nagrywania instrumentów smyczkowych zaleca się używanie mikrofonów wielkomembranowych (LDM), które nie są tak mocno wyczulone na twarde dźwięki (tak jak w przypadku dykcji w mowie) i nie uwydatnią zgrzytów i zbędnych przydźwięków. Małomembranowe mikrofony lepiej sprawdzają się w zespole, kiedy współzawodniczymy z innymi instrumentami. Dla eksperymentów z efektami lub w graniu plenerowym lepiej sprawdzą się przystawki montowane na instrumencie, najlepiej bez ingerencji lutniczej aby nie uszkodzić skrzypiec. Ważna jest również waga takiego sprzętu. Im większe obciążenie kładziemy na akustyczny instrument, tym większe straty w dźwięku będziemy ponosić. Unikajmy też kupowania niesprawdzonych, najtańszych sprzętów, gdyż możemy niemile zaskoczyć się bardzo nieprzyjemnym, płaskim dźwiękiem. Nawet bardzo dobry instrument przy użyciu złego mikrofonu będzie brzmiał niekorzystnie.

Ostateczny wybór instrumentu zawsze zależy od potrzeb, możliwości finansowych i zamiarów każdego muzyka. Najważniejszy jest jednak dźwięk i wygoda pracy. Kupno instrumentu to inwestycja na kilka, czasem nawet kilkanaście lat, lepiej więc uniknąć przyszłych kłopotów i rozsądnie wybrać sprzęt, na którym będziemy pracować. Jeśli nie stać nas na kupno obu, na początek lepiej wybierzmy skrzypce akustyczne a na elektryczne z czasem przyjdzie pora. Najważniejszy jest dobry warsztat i przyjemny dla ucha dźwięk.