Urodzony Vincent Shrotenbach w Wiedniu w 1890 roku, początkowo przeszedł szkolenie na skrzypcach, ale potem przeszedł na trąbkę, gdy usłyszał jej majestatyczny dźwięk. Chociaż Vincent wykazywał również duże zdolności naukowe i ukończył studia inżynierskie, zrezygnował z obiecującej kariery, aby realizować swoją pierwszą miłość i niepewną przyszłość jako muzyk. Występując pod pseudonimem Vincent Bach, odniósł sukces muzyczny podczas trasy koncertowej po całej Europie.
I wojna światowa zmusiła Vincenta do przeprowadzki do Nowego Jorku, gdzie przybył z jedynie 5,00 $ w kieszeni. List do słynnego dyrygenta Karla Mucka zapewnił Vincentowi przesłuchanie i wynikającą z niego pozycję w Boston Symphony. W następnym sezonie był pierwszą trąbką w Metropolitan Opera House. Podczas trasy koncertowej w Pittsburghu ustnik Vincenta został zniszczony przez fachowca. Vincent miał duże trudności ze znalezieniem odpowiedniego zastępcy. Podczas wakacji spędził czas w piwnicy sklepu Selmer Music, przebudowując stare ustniki.
W 1918 roku, inwestując 300 dolarów w tokarkę nożną, Vincent zajął się produkcją ustników. Firma szybko się rozwijała, a w 1924 r. wyprodukowano pierwsze trąby Bacha. Muzycy często określali trąbkę Bacha jako prawdziwy „Stradivarius”, inspirując tym samym nazwę Bach Stradivarius. Później Bach dodał puzony do swojej linii około 1928 roku.
W wieku 71 lat Vincent sprzedał swoją firmę. Chociaż otrzymał dwanaście innych ofert, w tym kilka wyższych, Vincent zdecydował się sprzedać firmie Selmer. W 1964 r. Oprzyrządowanie i maszyny do instrumentów Bacha zostały przeniesione z Mount Vernon do ich obecnego domu w Elkhart w stanie Indiana. Dziś te instrumenty nadal ucieleśniają najwyższe standardy kunsztu i są zgodne z oryginalnymi projektami i planami Vincenta.
