Akcesoria dla wiolonczel i kontrabasów

Ze względu na odmienny aparat gry i sposób wydobywania dźwięku, wiolonczele i kontrabasy wyposażone powinny być w innego rodzaju akcesoria niż skrzypce i altówki. Podstawowy garnitur pozostaje ten sam – każdy instrument smyczkowy potrzebuje strunnika, kołków i guzika. W przypadku jednak tych dwóch większych, brak tutaj podbródków czy żeberek, a kalafonie troszeczkę się różnią - instrumenty te mają grubsze struny, przez co tarcie smyczka musi być większe.

Nóżki i podkładki
Wiolonczele i kontrabasy podczas gry wbijamy nóżką w podłogę aby się nie zsuwały. Nowe, kupione instrumenty z reguły są już wyposażone w takie akcesorium, ponieważ jest ono niezbędne do grania. W przypadku wiolonczel, w wykonawstwie muzyki dawnej praktykuje się granie bez nóżki, jest to jednak kwestia konkretnego ukierunkowania. Każdy początkujący potrzebuje solidnego podparcia instrumentu aby mieć swobodę w ramionach. Nóżki kontrabasowe dostępne są w różnych rozmiarach, od 32 do 45cm. Z reguły regulowane są mosiężnym pierścieniem pozwalającym na płynne, a nie skokowe ustalanie długości nóżki. Wybór nóżek wiolonczelowych jest nieco większy. Dostępne są modele drewniane (hebanowe), tytanowe, z włókna węglowego, czy aluminiowe. Najpopularniejsze nóżki są wysuwane i regulowane śrubką, spotkać można jednak także modele „łamane”, umożliwiające przytrzymywanie instrumentu na lekkim zgięciu. Jest to jednak sprzęt wysoce specjalistyczny, który nie przyda się raczej początkującemu muzykowi. Jaką nóżkę najlepiej dobrać do swojego instrumentu? Myślę, że jest to kwestia naszych predyspozycji fizycznych – w zależności od tego jak wysokiej nóżki potrzebujemy, oraz potrzeb dotyczących trwałości. Wiadomym jest, że tytanowa nóżka jest dużo bardziej wytrzymała od drewnianej, jednak dla hobbystycznego lub początkującego grania, nóżka hebanowa z całą pewnością nam wystarczy.

Podkładki oraz nakładki na nóżki służą stabilizacji podparcia instrumentu na podłodze. Niejednokrotnie podłoże, w które musimy wbić nóżkę pokryte jest płytkami, kamieniem, czymś o co nie możemy się zaczepić. Wówczas zaczyna się kombinowanie – przykładowo zaczepianie paska od futerału o krzesło i wbijanie się w niego. Jest to dobry sposób, ale warto wiedzieć, że na rynku dostępne są akcesoria, które rozwiążą kłopoty związane z niekomfortowym podłożem. Są to przykładowo: drewniane klapki, które zaczepiamy o nóżkę krzesła – mają kilka dziurek, w różnych odległościach od krzesła, w zależności od tego jak daleko chcemy oprzeć instrument; krążki z antypoślizgową podstawą (płaskie lub na trójnogu), które nie wymagają kontaktu z krzesłem, podstawki na sznurkach, wyglądem przypominające jojo oraz najprostsze gumowe nakładki umieszczane bezpośrednio na kolcu nóżki. Ostateczny wybór zależy od preferencji i wygody, choć podkładki na pewno są bezpieczniejsze niż gumki nakładane na nóżkę.

Nóżka do wiolonczeli, źródło: muzyczny.pl

Kalafonie
Kalafonia to żywica pozostała po oddzieleniu terpentyny z naturalnej żywicy drzewnej. Jest to materiał bardzo miękki i kruchy, lepki i pylący się. Posmarowanie włosia kalafonią nadaje mu lepszą przyczepność, przez co sprawniej wprowadza on struny w drgania i pobudza dźwięk. Z zasady kalafonii jasnych używa się w cieplejszych porach roku, a ciemnych w zimę i jesień. Możemy wybierać spośród kalafonii antyalergicznych, zielonych, jasnych, ciemnych, w różnych formach i opakowaniach. Warte polecenia kalafonie wiolonczelowe to andrea a piacere, andrea solo, a z tańszych kalafonie larsen lub pirastro dobierane analogicznie do używanych strun. Kalafonie kontrabasowe cieszące się dużym zainteresowaniem to przede wszystkim kolstein i liebenzeller. Przy wyborze kalafonii najistotniejszymi kryteriami wyboru jest pylistość – dobra kalafonia nie powinna zostawiać zbyt dużo ciężkiego osadu; przyczepność oraz, wbrew pozorom – opakowanie. Opakowanie kalafonii powinno solidnie zabezpieczać ją przed uszkodzeniami, gdyż jest to materiał bardzo kruchy. Każdy jej upadek może grozić roztrzaskaniem się na drobne kawałeczki. Kalafonia to artykuł, który powinien znajdować się w futerale każdego muzyka. Pamiętajmy by pozostały osad usuwać z instrumentu oraz strun po każdym ćwiczeniu. Kalafonii nie należy zostawiać w słońcu lub przy kaloryferze, oraz pod żadnym pozorem nie należy dotykać jej powierzchni palcami – każdy brud czy tłuszcz naniesiony na kalafonię, osadzi się później na smyczku i skróci żywotność włosia.

Wyżej wymienione artykuły są niezbędne dla poprawienia komfortu gry oraz lepszego wydobycia dźwięku, a jest to pierwszy czynnik warunkujący poprawne oraz ładne wykonywanie muzyki. Pierwsze lata edukacji są niezwykle ważne, zatem początkujący muzycy powinni szczególnie dbać o wygodę przy pracy. Jeśli jesteśmy już muzykami zaawansowanymi, sami dobrze wiemy jakie akcesoria najbardziej ułatwiają nam pracę i są dla nas komfortowe.

Geipel 55 kalafonia wiolonczelowa Sonic, źródło: muzyczny.pl