Koordynacja ruchowa – podstawowe ćwiczenia

Grając na jakimkolwiek instrumencie muzycznym powinniśmy mieć dobrą koordynację ruchową , tak by nasze koniczyny posiadały umiejętność niezależnego działania. Szczególnie ważne jest to w przypadku perkusistów, gdyż oni nie tylko pracują rękoma, ale i również dużą i ważną pracę wykonują kończyny dolne, czyli nasze stopy. Tu prawa noga odpowiada za stopę, czyli ten największy bęben centralny na którym najczęściej zawieszone są tom-tomy. Lewa noga obsługuje hi-hat, czyli inaczej też zwana brek maszyną.

Oczywiście najlepiej jest jak mamy dobrą koordynację ruchową wrodzoną lub inaczej mówiąc nabytą, wtedy nasze ćwiczenia zdecydowanie łatwiej nam idą. Niestety nie wszyscy mają szczęście się urodzenia z taką wrodzoną dobrą koordynacją. Jeżeli natura nas tak hojnie nie obdarzyła, to powinniśmy nad tym sami popracować, a to jest akurat umiejętność do wyćwiczenia. Nie będzie to takie proste, łatwe i szybkie, ale jest to temat w dużej mierze do przebrnięcia i nawet osoby z pozornie słabą koordynacją, potrafią tę niezależność pomiędzy poszczególnymi kończynami ukształtować. Według takiej podręcznikowej definicji, to koordynacja ruchowa jest zdolnością do wykonywania złożonych przestrzennie i czasowo ruchów niezależnych pomiędzy sobą od siebie. Systematyczne ćwiczenie i praca nad koordynacją naprawdę potrafi zdziałać cuda. Dodatkowym takim plusem dobrej koordynacji poza już obszarem muzycznym jest znaczna popraw zdrowia. Już dawno zostało stwierdzone, że osoby z dobrą koordynacją mają lepszą pamięć, mają mniej problemów z kręgosłupem i innymi schorzeniami. My oczywiście tutaj bardziej będziemy się koncentrować na tej koordynacji typowo muzycznej.

ak już na wstępie zostało powiedziane perkusista w stosunku do pozostałych instrumentalistów, gdzie głównie wykorzystuje się tylko dłonie ma podwójną pracę do wykonania. Dla tego ćwicząc na zestawie perkusyjnym powinniśmy rozkładać sobie poszczególne ćwiczenia na elementy. Tzn. rozpoczynając np.: od pojedynczych przemiennych uderzeń rękoma na werblu stopniowo dokładamy kolejne elementy zestawu. Czyli grając na werblu przemiennie szesnastki w metrum 4/4 na raz dodajmy stopę. I w ten sposób gramy np.: przez cztery takty. Następnie do tej stopy granej na raz dokładamy stopę na trzy. Tak więc na werbelku jedziemy równymi szesnastkami, a na raz i trzy dogrywamy prawą stopę. Pamiętajmy, że przy rozpoczynaniu prawą ręką, zawsze na raz i trzy powinna nam wychodzić prawa ręka. Jak już opanujemy płynnie to podstawowe ćwiczenie z werblem i bębnem centralnym, to na dwa i cztery możemy dołożyć hi-hat. Czyli na raz prawa noga, na dwa lewa, na trzy prawa i na cztery lewa. Pamiętajcie, że grając na werblu, każde ćwiczenie powinniście umieć zagrywać zarówno od prawej jak i lewej reki. To jest takie jedno z najprościejszych ćwiczeń, natomiast bardzo dobrze rozwijającym ćwiczeniem jest zamiana ręki ze stopą. Tzn. tam gdzie dotychczas grała nam prawa ręka tam niech zagrywa stopa przemiennie z lewa ręką. To ćwiczenie bardzo dobrze wpływa na opanowanie pełnej kontroli nad pałką od stopy. Aby można było wykonywać je w szybkich tempach potrzeba wielu godzin ćwiczeń. I tu jak lewa ręka z prawą nogą grają na przemian szesnastki, to lewa stopa na hi-hacie zagrywa na dwa i cztery, a prawa ręka może w tym czasie zagrywać równe ćwierćnuty na ridzie na raz, dwa, trzy, cztery. To są takie podstawowe ćwiczenie dobrze wpływające na rozwój koordynacji, dla urozmaicenia po opanowaniu tego podstawowego poziomu warto np.: urozmaicić sobie te ćwiczenia poprzez dodania np.: hi-hatu nie na dwa i cztery, ale na tzw. (i). Zobaczycie, że tutaj już poziom trudności znacznie się podwyższy. Oczywiście takim elementarzem perkusisty powinny być paradiddle, w różnych formach zagrywane, w różnych tempach pamiętając o tym, że każde ćwiczenie powinniśmy umieć wykonywać zarówno od prawej jak i lewej ręki.

Na koniec warto jeszcze dodać, że takim naszym przyjacielem towarzyszącym nam w codziennych ćwiczeniach powinien stać się metronom. Warto mieć takiego strażnika tempa, bo równe trzymanie tempa jest jedną z najważniejszych cech dobrego perkusisty.